با نگاهی به تاریخچه مدیریت در سازمان های دولتی و خصوصی می توان دریافت که از دید سازمان ها و مدیران در ابتدا یعنی از قبل انقلاب صنعتی و کمی بعد از آن با ارزش ترین منابع سازمان منابع مادی و مالی بوده و تمرکز سازمان ها در جذب و دستیابی به منابع مالی و مادی بوده است، پس از توسعه و پیشرفت و دستیابی به تولید انبوه و به تبع آن سرازیر شدن طیف وسیع و متنوع آن هم با حجم بالایی از کالا به بازار به تدریج سازمان ها و مدیران آن ها دریافتند که جهت بقا و سود آوری و ماندن در کسب وکار، بازاریابی و فنون آن و استفاده از دانش و مهارت بازاریابی که در همین حین موضوع بازاریابی استراتژیک هم مطرح گردید، سرنوشت ساز می باشد و سازمان جهت دستیابی به اهداف خود و کسب سود باید بخش بازاریابی خود را توسعه دهد و روی فنون بازاریابی و فروش و دستیابی به بازارهای متنوع تمرکز کنند و در واقع بازاریابی و فنون آن در مرکز توجه مدیران و سازمان های آنان بوده است.
به تدریج و پس از آن که سازمان ها و مدیران آنها در زمینه بازاریابی توسعه یافتند و پیشرفت قابل ملاحظه ای داشتند و در این زمینه می توان گفت که تقریبا همه سازمان ها و مدیران آنها در زمینه بازاریابی خبره شدند و خبرگی ایجاد شده، سازمان ها کم کم متوجه شدند که آنچه که باعث مزیت رقابتی می گردد و حفظ و بقای سازمان و دستیابی به اهداف آن و سود آوری سازمان در گرو در اختیار داشتن نیروی کار ماهر و خلاق و مبتکر می باشد و مهمترین منبع سازمان و در واقع منبع استراتژیک و سرنوشت ساز سازمان نیروی کار و منابع انسانی آن می باشد و اگر سازمانی می خواهد چرخ تولید آن بچرخد و سود آور باشد و بتواند کالا و خدمات خود را در بازار بفروش برساند و سهم مناسب و جذابی از بازار داشته باشد عامل تعیین کننده و سرنوشت ساز منابع انسانی آن سازمان می باشد.
هرچند که بحث نیروی کار ماهر از ابتدای پیدایش مفهوم کارخانه و جمع شدن تعدادی از افراد در یک محیط و تولید به صورت دسته جمعی در یک مکان، مطرح بوده و همواره در طول زمان منابع انسانی به عنوان یکی از منابع سازمان مطرح بوده است ولی در عصر حاضر و در زمان حال نیروی انسانی به عنوان منبع تعیین کننده و سرنوشت ساز و استراتژیک مورد توجه می باشد. سازمان های پیشرو که سهم بزرگی از بازار دارند بخوبی دریافته اند که هرچند که منابع سازمان عبارتند از منابع مادی و مالی، منابع انسانی، منابع اطلاعاتی و زمان، و جهت سود آوری و بقا بازاریابی و فنون آن بسیار مهم می باشد ولی آنچه که سرنوشت ساز می باشد و منبع استراتژیک می باشد و بقاء سازمان در گرو آن می باشد منابع انسانی می باشد و بدون در اختیار داشتن منابع انسانی کارآمد و خلاق و متعهد و متخصص حتی با در اختیار داشتن منابع مالی و مادی و دیگر نیز منابع موفقیت سازمان تضمین شده نمی باشد و اگر سازمانی می خواهد بقا و دوام داشته باشد و سهم مناسبی از بازار داشته باشد و سود آور باشد حتما باید منابع انسانی و نیروی کار ماهر در اختیار داشته باشد. سازمان ها با بهره گیری از نیروی انسانی کارآمد و خلاق می توانند به منابع مورد نیاز خود دست یابند و همین کارکنان خلاق و متعهد می توانند دیگر منابع مورد نیاز سازمان را جذب کنند و باعث فراهم شدن و دستیابی سازمان به منابع مورد نیازخود شوند. نیروی کار ماهر و زبده باعث رونق تولید و بازاریابی برای کالا و خدمات سازمان می گردد و باعث سودآوری و بقاء سازمان و دستیابی سازمان به اهداف خود خواهد شد (منبع جزوه تدریس ایجاد کسب و کار علی قاسمی قاسموند).