الف: دانش فردی: مهم ترین منبع دانش در سازمان که به مدارک و تحصیلات رسمی و تجربیات و ویژگی ها و توانایی فردی وابسته است.

ب: دانش جمعی: این دانش در گروه ظهور می یابد و زمانی مطرح یا ایجاد می شود که مجموعه دانش افراد در گروه از دانش فرد فرد آنان بیشتر باشد و چنانچه شرایط مناسب باشد، دانش گروهی، بیش از دانش تک تک افراد خواهد بود.

ج: دانش سازمانی: به شکل خاص و به فردی خاص وابسته نیست. بلکه یک شکل عملیاتی از دانش موجود در سازمان است، مانند اصول استاندارد شده عملیاتی کدگذاری، روش های فرآیند کاری مستند شده، عادات نهادینه شده درفرهنگ سازمانی. دانش سازمانی، دانشی است که پیش از آنکه به افراد صورت منفرد وابسته باشد، در سیستمی اجتماعی، نهادینه شده است (مقاله آسیب شناسی بازار دانش نوشته علی قاسمی قاسموند به نقل از افرازه).